صاح قماري الطرب دار کوس الشراب | | لاح صباح الوصال در شموس القراب |
داد ز لعل خودم در عقيق مذاب | | شاهد سرمست من ديد مرا در خمار |
جام طرب زاي او کرده نهادم خراب | | چهرهي زيباي او برده ز من صبر و هوش |
ديد جهاني دگر برتر ازين نه نقاب | | من ز جهان بيخبر، کرد دل من نظر |
ذرهي آن آفتاب سايهي آن مهر ناب | | ساحت آن دلگشاي روضهي آن جانفزاي |
جان متعجب درو کينت گشاد عجاب | | دل متحير درو کينت جهاني عظيم |
گفت بگويم تو را گر نکني اضطراب | | هاتف مشکل گشاي گشت مرا رهنماي |
کرد جمال آشکار از تتق بيحجاب | | عکس جمال قديم نور بهاي قدير |
لخلخهي خوي او کرد جهان مستطاب | | شعشعهي روي او کرد جهان مستنير |
صبح ضميرش به شب مطلع صد آفتاب | | نور جبينش به روز مشرق صبح يقين |
چشم دل پاک او مشرق امالکتاب | | ديدهي ادراک او ناظر احکام لوح |
پرتو انوار او محرق نور حجاب | | خاطر وقاد او کاشف اسرار غيب |
در ملکوتش خيم در جبروتش قباب | | از رغبوتش فراغ وز رهبوتش امان |
در دلش افروخته ز آتش موسي شهاب | | در دم او تافته از دم عيسي نشان |
بهر دلش دم بدم از خم خلقت شراب | | ساقي لطف قدم داده به جام کرم |
باز شده در خروش سينهي او کاب آب | | کرده دو صد بحر نوش تا شده يکدم ز هوش |
اشرق مستهترا من سطواتالقراب | | اصبح مستبشرا من سبحاتالجمال |
راح بانواره ظلمت ليل ارتياب | | لاح من اسراره طلعت صبحاليقين |
هم کنف انبيا صاحب حق کامياب | | راهبر اصفيا پيشرو اوليا |
غوث همه انس و جان معتق مالک رقاب | | شيخ شيوخ جهان قطب زمين و زمان |
واجد حقاليقين هادي مهدي خطاب | | ناشر علماليقين کاشف عيناليقين |
مکمل کامل صفات عالي عاليجناب | | مفضل فاضل پناه عالم عالم نواز |
نشنوي از آسمان جز زکريا جواب | | پرسي اگر در جهان کيست امامالامام؟ |
آمدي از حق يقين وحي بدو صد کتاب | | نيستي ار مستحيل از پس آل رسول |
در کف دريا و شش هفت فلک يک حباب | | در نظر همتش هر دو جهان نيم جو |
طالب مطلوب را از در او فتح باب | | سالک مسلوک را در بر او بازگشت |
کعبهي افضال او مامن اهلالعقاب | | سدهي اقبال او قبلهي اهل ثواب |
تربت اقدامه کحل عيون النقاب | | نظرة انعامه روح قلوب الصدور |
خاطر من شب پره مدح تو خورشيد تاب | | اي به تو روشن جهان ذره چه گويد ثنا؟ |
مجلس داود را نغمه طنين ذباب | | پيش سليمان چو مور تحفهاي آرم ملخ |
بو که دهد بوي او درد دلم را گلاب | | خاک درت را از آن دردسري ميدهم |
تا کنيم روز عرض با خدمت هم رکاب | | چنگ به فتراک تو زان زدهام بندهوار |
درگه رحمان بود عاجزکان را مب | | در کنف لطف تو برده عراقي پناه |
گويدم احسنت قد جرت کنوزالصواب | | گر شنود مصطفي مدحت حسان تو |
تا بود انفاس خلق در دو جهان بيحساب | | باد به انفاس تو زنده دل عاشقان |
خاک کف پاي تو اهل زمين چون تراب | | چاکر درگاه تو اهل سما چون ملوک |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}